Εδώ.. Εδώ, στην άκρη της διάθεσης, στη φιγούρα της άνεσης. Απο εδώ θα πιαστώ, με τραγούδια κι οράματα, θα καταπιαστώ. Με λέξεις, ολόκληρες φράσεις για να 'χω κι απόψε να παίξω, να διδαχθώ και να διδάξω. Να ορμήσω κατα πάνω, να τον πιάσω απ' τα φτερά, να τον χωρέσω στην αγκαλιά ως τα μεσάνυχτα, κι ύστερα να 'χω μικρά, λευκά τριχίδια στο πέτο. Και το όνομα αυτού, Ερωτιδέας. Έτσι ευνοήθηκε, πνίγηκε ένα πρωινό σε γαλάζια κολυμπήθρα. Έκτοτε τον συναντώ ποτε - ποτε, τον χάνω, με χάνει, θέλω να τον χάσω, μα τότε με συναντά χωρίς να το ξέρω. Απλά νιώθω την παρουσία του στο χώρο. Για πόσο θα τη νιώθω όμως; Για πόσο άραγε κρατά ο έρωτας; ''Κάποιος είπε πως ο Έρωτας για μια στιγμή κρατά, αύριο βράδυ θα 'ναι αργά..''. Μήπως ο Έρωτας κρατά μια στιγμή λοιπόν, μια βραδιά μονάχα; Kι έπειτα, πως, πως ζει, πως τρέφεται; Βρίσκει τροφές σε πράσινα δάση ή απλά δαγκώνει τα δικά του σωθικά βυθιζόμενος στη μπανιέρα του Τέλους; Ο Έρως είναι φιλόδοξος, κι αποσπάται μονάχα απο συναισθηματικές διαλείψεις, ελλείψεις. Για τροφή έχει το Όνειρο.. Mόνο όταν τ' Όνειρο πάψει να λάμπει, μόνο τότε ο Έρωτας δυο ανθρώπων τελειώνει. Η καθημερινότητα σκιάζει, τον βιάζει απότομα, αλλά εκείνος αν είναι δυνατός, όλο και κάπου θα κοιτάξει να κρυφτεί, ευκόλως ν' αμυνθεί. Είναι τα ψέματα που τον απορρίπτουν, που τον βουλώνουν μ' ενοχές. ''Είμ' ερωτευμένος μαζί σου.'' Δηλώσεις που συνήθως στ' άκουσμα προκαλούν απο μειδίαμα έως πλατύ χαμόγελο. Ο Έρωτας είναι τ' απόσταγμα του συναισθήματος, το λιμάνι της διαφυγής απο τη ρουτίνα. Είναι πολλές φορές, μια γλυκιά μελαγχολία, που δε σε θλίβει κατα μέτωπο με την πλήρη της έννοια, μα σε χαζεύει κάπου κάπου και σε τροφοδοτεί με ελπίδες και σκέψεις. Άλλωστε, δεν νοείται έρωτας, αγάπη δίχως πόνο. Ο πόνος είναι οδηγός.. Οδηγός που χωρίς εκείνον δεν κάνεις βήμα πριν θυμηθείς πως ένα βράδυ σε πήρε αγκαλιά και σ' άκουσε να κλαίς ως τα χαράματα. Πολλοί είναι οι ποιητές, που μέσα απο τα ποιήματα τους εξύμνησαν τον Έρωτα, τον θεοποίησαν. Δεν έπραξαν άστοχα όμως, αφού εκείνος ταλανίζει και ταλαντεύεται. Είναι η γενεσιουργός δύναμη που τονώνει ακόμη και τις πιο ασήμαντες γελοιότητες. Μα τέλος πια με τα θεωρητικά κομμάτια.. Ήρθε η ώρα να λάβουμε δράση. Να ''εκμεταλλευτούμε'' τις καταστάσεις και να ενδώσουμε σε καινούργες επιθυμίες, πρωτότυπα ως τώρα ''θέλω'', δίνοντας την ευκαιρία στον εαυτό μας να ερωτευθεί, και να αποκαλεσθεί ερωτεύσιμος. Η πιο μεγάλη ώρα, είναι τώρα λοιπόν. Τώρα.. Τώρα θ' αρπάξω τα κλειδιά τ' αυτοκινήτου, θα μπώ μέσα, θα ανοίξω τα παράθυρα αψηφώντας το κρύο. Θα ψάξω λιγάκι στο ντουλαπάκι με τους ξεχασμένους δίσκους.. Όχι πολύ όμως, δεν είν' ανάγκη. Μια βόλτα δίπλα στη θάλασσα, ακούγοντας το τραγούδι εκείνο που με γιατρεύει. ''Κάποιος είπε πως ο Έρωτας για μια στιγμή κρατά, αύριο βράδυ θα 'ναι αργά..''. Τρέχω λοιπόν, τρέχω να τον προλάβω.. Πρίν να είναι πολύ αργά..
Καλή συνέχεια...
Τα λέμε την επόμενη φορά.
Καλό σας βράδυ...
