Κι αν είμαι ένα μικρό υποκατάστατο για να επουλώσει τα σημάδια της προηγούμενης σχέσης της; Αν με μια του κουβέντα, ένα <<σ'αγαπώ>>, <<θέλω να είμαστε πάλι μαζί..>> την φέρει πάλι πλάι του; Εμένα ποιος μπορεί να μου επιβεβαιώσει πως δε θα φύγει; Αυτός μάλλον την αγαπάει. Κι εκείνη τον αγαπάει. Είμαι σίγουρος, κι ας μην το φανερώνει. Πόσο εύκολη είναι η διεκδίκηση μιας γυναίκας όταν έρχεσαι <<δεύτερος>>; Εκείνος ξέρει πως πίνει τον καφέ της, τα καθημερινά, τα απλά, αυτά που σε φέρνουν πιο κοντά απο μια νέα, γοητευτική περίπτωση. Δε μπορείς να είσαι σίγουρος λοιπόν πως η γοητεία σου θα είναι επαρκέστερη απο εκείνη του προηγούμενου συντρόφου. Μήπως είμαστε φοβικοί μπροστά στα γυμνά χέρια της διεκδίκησης; Κι αν δεν είναι έτσι, κι απλά όλα αυτά βρίσκονται στη φαντασία μας; Μήπως χρησιμοποιούμε τα παραπάνω ως απλές δικαιολογίες για να καλύψουμε τις αδυναμίες μας; Ίσως δεν είμαστε αρκετά σίγουροι γι' αυτά που αισθανόμαστε και μπορεί να προτιμούσαμε ο προηγούμενος σύντροφος αυτή τη στιγμή να την έπαιρνε τηλέφωνο και να της ζητούσε να είναι και πάλι μαζί, κάνοντας μια νέα αρχή. Καλώς ή κακώς θα πρέπει μέσα στα πλαίσια της ορμικής ζωής, να παλεύουμε και να αγκομαχάμε για να κερδίσουμε τόσο ανθρώπους, όσο και πράγματα. Μα οι άνθρωποι δεν είναι σαν ένα κουτάκι με γλυκές καραμέλες, θέλουν περισσότερη προσπάθεια. Τις καραμέλες τις αγοράζεις αν σ' αρέσει η γεύση, το χρώμα τους. Με τους ανθρώπους χρειάζεσαι γεύση απο τα χείλη τους, χρώμα απο τα μάτια, το δέρμα, την ψυχή τους, αλλά και πολλά άλλα πιο σύνθετα. Μήπως οι ερωτικές διεκδικήσεις μοιάζουν με δημοπρασίες; Όποιος σηκώσει γρηγορότερα το καρτελάκι έχει την ευκαιρία να δοκιμάσει τα χείλη, το άγγιγμα του δέρματος, όσο και την ψυχής του <<δημοπρατούμενου αγαθού>>. Κι αν ο αντίπαλος έχει προϊστορία στο ανεβοκατέβασμα των καρτελών και το <<ποντάρισμα>>; Έχουμε τη δύναμη να σφίξουμε τα δόντια και να σηκωθούμε ακόμη και όρθιοι μαζί με το καρτελάκι; Ωραία. Ας το κάνουμε..ας σηκωθούμε. Για να δούμε τι γράφει το δικό μου.. <<Μου αρέσεις!>> Κι ήρθε η ώρα ο αντίπαλος να μας φανερώσει κι αυτός το καρτελάκι του.. Για να δούμε τι γράφει το δικό του.. <<Σ' αγαπάω.>> Πού είναι τώρα ο θαρραλέος κύριος για να κρίνει το αποτέλεσμα; Εγώ χρησιμοποίησα ακόμη και θαυμαστικό. Ο αντίπαλος μια απλή τελεία με μάλλον βαρύτερο περιεχόμενο. Ξέρετε κάτι..; Ούτε εγώ δεν απάντησα σε πολλά απο αυτά που σας αράδιασα απο πάνω. Συγγνώμη. Ας κλείσουμε πάλι όπως περίπου αρχίσαμε..
Εμένα ποιος μπορεί να μου επιβεβαιώσει πως δε θα φύγει;
Καλή συνέχεια...
Τα λέμε την επόμενη φορά.
Υ.Γ: Aν βρείτε απαντήσεις στα περισσότερα απο τα ερωτήματα του άρθρου, επικοινωνήστε μαζί μου.
