Άφθονες jazz νότες και καθαροστάλακτη ποσότητα ουίσκι, με βρίσκουν καθισμένο σε μια ξύλινη καρέκλα στην καρδιά ενός καφέ στην πλατεία Μαβίλλη.. Απέναντι μου μια τεράστια τζαμαρία με θέα μια μπορντόχρωμη διαφημηστική εταιρία και κάτι συνοικιακώς αραδιασμένα αυτοκίνητα που αναμένουν υπομονετικά τους βραδινούς - ρουτινιασμένους ιδιοκτήτες. Ποτε - ποτε με γυροφέρνει κάποια εξωτερική φιγούρα, καθώς ο καθαριστής του δήμου κοιτά σε κάθε γωνιά να μαζέψει τα φθινοπωρινώς ξεχασμένα φύλλα απ΄ το δρόμο, που λησμόνησε να στοιχειοθετήσει ο άνεμος. Στο μεγάλο γυαλί ανακλώνται τόσο τα σχήματα, τα χρώματα, όσο και τα σχετικώς λαμπερά εσωτερικώς τοποθετημένα λίκνα του καφέ. Με τις παρατηρήσεις, τελείωσαν κι οι σταγόνες. Παραγγέλνω άλλο ένα λοιπόν, και συνεχίζουμε..
Η όμορφη παρουσία δεν άργησε να μου προσφέρει άλλο ένα ποτήρι, κι έτσι τώρα, μπορούμε να εμβαθύνουμε στο σημερινό μας ζήτημα. Ξάφνου ξεπήδησαν ερωτήματα και δηλώσεις του τύπου ''Τί θα έλεγες αν μέναμε μαζί; Αν συζούσαμε..''. ''Να έρθω να μείνω σπίτι σου για μερικές μέρες; Δε θα φέρω πολλά πράγματα, μόνο κάποιες αλλαξιές.'' Ας υποθέσουμε λοιπόν, οτι το πρώτο βήμα πραγματοποιήθηκε και το κουδούνι μόλις χτύπησε με μόνο επισκέπτη τον ''αναμενόμενο'' συμβιωτή, και τότε η μαγική λέξη που ακούει στο όνομα <<συμβίωση>>, τυγχάνει έτοιμη να μπεί για τα καλά στη ζωή ενός ζευγαριού. Θα πρέπει βέβαια, να αναφερθεί πως σε θέματα όπως αυτό που θα συζητήσουμε σήμερα, αναγκαία κρίνεται η αναφορά σε ηλικιακές γκάμες. Κρίνω αναγκαίο λοιπόν, να προσπαθήσουμε να δώσουμε το λόγο σε κάποιες ηλικίες που μπορούν ανά πάσα στιγμή να ανατρέψουν τα δεδομένα σε θέματα, όπως σύζησης. Μια 18χρονη φρεσκοχωρισμένη φοιτήτρια Ψυχολογίας-μαζί με μια φίλη-, μια παρ' ολίγον 28χρονη μπερδεμένη, άνεργη κομμώτρια κι ένας καλά πατημένος ηλικιακά 38χρονος παντρεμένος άνδρας με δική του σχολή οδηγών, μας χαρίζουν απόψε τα φώτα τους σε άνωθεν προβληματισμούς.
Η πρώτη, κάπως πληγωμένη στο βλέμμα, κατακρίνει και τοποθετείται σε αντίθετες όψεις λέγοντας πως η δική της ηλικιακή γκάμα δεν αποτελεί απο τις καλύτερες μορφές συμβιωτικής όψης, σιγοντάροντας την όμως σε σημεία. Αν συνεχίσουμε παράλληλα λοιπόν, θα αντιληφθούμε πως απο 'δω και πέρα, θα πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε για δύο ή ακόμη και να ζούμε για δύο, αφού κατα πάσα πιθανότητα κάθε φορά που θα επιστρέφουμε αργά στο σπίτι απο τη δουλειά, θα βρίσκουμε κάποιον να μας περιμένει σκεπασμένος με κουβέρτα, χαζεύοντας μπρος στην τηλεόραση, αναμένοντας. Ακόμη κι όταν ''έχεις τις μαύρες σου'', και ο μόνος άνθρωπος που θα θες να αντικρίσεις είναι ο σύντροφος, εκείνος, θα είναι διαθέσιμος να σε αναζωογονήσει με τη δική του μοναδική συντροφιά. Θα αποτελούσε όμως παράλλειψη να μην τονιστεί το ανεπανάληπτο πρωινό και βραδινό αντίστοιχο γελαστό ή κοιμισμένο πρόσωπο του, που χαρίζει νέες πινελιές στα πολυπόθητα μερόνυχτα και τις σεξουαλικές διαθεσιμότητες. Η δεύτερη, με προφανή σύγχυση στη φωνή και τις εκφράσεις προσώπου, συμφωνόντας σε σημεία με την πρώτη, επιμένει σε σεξουαλικές ''εισβολές'' σε κουζίνα, μπάνιο -όχι και τόσο συχνά πρίν απο το μπάνιο- ,αλλά και σε πολλά άλλα μέρη του σπιτιού, εγκαινιάζοντας πολλές φορές καινούρια σερβίτσια και οικιακές συσκεύες. Βέβαια, δεν ξεχνά και αυτή με τη σειρά της να αναφέρει συναισθηματικά τοπία, στα οποία χρειάζεται τόσο ένωση, όσο και αποσυμπίεση. Μερικά απο αυτά ακούν σε ουσιαστικά όπως ''συντροφιά'', ''τάξη'', ''επιμέλεια'', ''αντοχές'' αλλά και ''υπομονή''.
Αυτός όμως, που έρχεται σαν άλλος σίφουνας εν' μέσω του μαθήματος οδήγησης στη θέση του συνοδηγού μέσα στο κόκκινο Nissan Micra θέλει να μας οριοθετήσει με μια δήλωση που αρχικά με αφήνει άφωνο, κι ύστερα με βάζει σε σκέψεις. ''Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ γάμου και απλής συμβιωσης'', είπε εκείνος και κοντοστάθηκε για λίγο. Το μεγάλο του θέμα είναι η οικειότητα μέσα στα πλαίσια του ζεύγους, αφού κάθε μέρα και οι δυό τους σε καμμιά περίπτωση δε θα φεγγοβολούν απο εξωτερικές λάμψεις και φυσικά πουδραρίσματα. Και κάπου στο σημείο αυτό, ο όρος <<ρουτίνα>> κάνει εμφάνιση σε ρόλο συνήθειας τόσο στα πιο απλά, όσο και σε θέματα ένωσης, όπως το σέξ. Καλό θα ήταν άλλωστε, πρίν το ξεκίνημα της εκάστοτε συμβίωσης να προκύψουν και ορισμένες ανάλογες οριοθετήσεις για εκνευρισμούς, θυμούς, ηθελημένες περιθωριοποιήσεις και μοναχικότητες απο το κάθε μελλοντικό συμβιωτικό μέλος.
Έτσι, μετά απο μια ολόκληρη μέρα με τις διάφορες ηλικιακές γκάμες, και δυο περιποιημένα κρυστάλλινα ποτήρια αλκοόλ, νομίζω πως η κάθε συμβίωση είναι διαφορετική, αφού άλλοι είναι περισσότερο έτοιμοι για το επόμενο βήμα, και άλλοι λιγότερο. Μικρές αλλαγές σε συνήθειες μπορεί να επιφέρουν τα σχετικώς αναμενόμενα αποτελέσματα. Ας κανονίσουμε μικρά ραντεβού, καινούργιες ρομαντικές συναντήσεις για σινεμά, στο σπίτι των συμβιωτών με καλό φαγητό και κρασί, εκδρομές για αλλαγές περιστάσεων, αλλά και πειραματισμούς σε σεξουαλικές αναμετρήσεις. Και τώρα που αισθάνομαι πως μηδαμινές ψιχάλες ακούμπησαν την άσφαλτο, είναι ώρα να πάρουμε μια ζεστή κουβέρτα και το σύντροφο παραμάσχαλα ακούγοντας καλή μουσική και παρατηρώντας νωτισμένα σύννεφα και συμβιωτικές απολήξεις.
Καλή συνέχεια...
Τα λέμε την επόμενη φορά.
Καλό σας βράδυ...
