Η σχεσιακή απόχη

Μισό λεπτό να σηκωθώ απ' το ζεστό μου κρεβάτι, να πιάσω στα χέρια το ξεφτισμένο αλλά κατα τα άλλα ολοκαίνουργιο ημερολόγιο και αρχίζουμε.. Ωραία, τώρα είμαι έτοιμος. Πόσο είπαμε ότι έχει σήμερα ο μήνας; A, ναι, 14 Φεβρουαρίου. Πόσο;! Μα σήμερα είναι η γιορτή των.. Βαλεντίνων! Ήρθε κι αυτή η μέρα λοιπόν γι' ακόμη μια φορά. Τι μας κάνει να ερωτευόμαστε; Ένα ακόμη ατόπημα ή η ευτυχέστερη κατάληξη; Πόσοι απο 'σας καλά κρατούν τα ηνία της μοναξιάς, και πόσοι του Ερωτιδέα; Ή καλύτερα..πόσοι ειν΄ εκείνοι που φοβούνται έστω και να τ' αγγίξουν τα προαναφερθέντα τοπία. ''Δεν πιστεύω στον έρωτα'' είπε κάποια μετά απο δική μου πολλαπλή έκκληση για παράτολμη δήλωση. Μα πως τολμάς να δηλώνεις θρασύτατα κάτι τέτοιο αν δε μπορείς ούτε καν να το ψελλίσεις όταν οι μόνοι που μπορεί να σ' ακούσουν είναι μια ξύλινη πολυθρόνα, κάτι παράθυρα καινούριου τύπου αλουμινίου και κάτι καλογυαλισμένοι σοβάδες; Στ' αλήθεια δεν πιστεύουμε στον τοξοβολημένο άγγελο ή απλώς τον φοβόμαστε; Αποστροφή στον έρωτα. Δραστική θέση άμυνας η άλλη μια μορφή απομόνωσης; Απο την άλλη, τα ερωτευμένα ζευγάρια αντικατοπτρίζουν φώς, διάθεση για ένωση, τόσο ψυχική, όσο και σωματική. Αντίπερα όχθες με μόνο κοινό την ενδιάμεση παγωμένη λίμνη. Άλλοι είναι διατεθειμένοι να βουτήξουν χωρίς περιστροφές με ταίρι ή χωρίς, ενώ άλλοι το πολύ-πολύ να ξαπλώσουν απ' έξω κοιτάζοντας τους αδιάφορους για τις καιρικές συνθήκες κολυμβητές. Βέβαια, όταν έχεις πονέσει αρκετές φορές μια τέτοια μέρα, θα προτιμούσες ίσως, να ακύρωνες την ύπαρξη της, να τυπώσεις καινούρια ημερολόγια κι ατζέντες με μια μέρα λιγότερη. Εγώ προσωπικά πληγώθηκα αρκετές φορές μια τέτοια μέρα..μα δεν έχει και τόση σημασία πια. Εξάλλου καθ' αυτό τον τρόπο έμαθα να πιο είμαι αυστηρός με τον ευατό μου, να τον δαμάζω, ωστέ να ερωτεύτεται με περιορισμούς. Σήμερα δεν ξέρω γιατί, μα στέρεψε η συγγραφική μου ανάσα. Είναι μάλλον που με κλείνει το δίχτυ. Και ποιός ξέρει μέχρι πότε θα βρίσκω ουρανό μόνο απο τρύπες μηδαμινού πλάτους. Μα δεν το βάζω κάτω.. Γεννήθηκα και θα πεθάνω με αντοχές κι ερωτικές ανάσες, όπως κι εσείς βέβαια. Αν κάποιοι απο μας λοιπόν, δε μπορούν να ακολουθήσουν τις επιταγές του Βαλεντίνου, είναι ώρα να μείνουν για κάποιο χρονικό διάστημα μόνοι. Ο χρόνος όμως, είναι απόλυτα δικός μου..δικός σας, κι όποιος τον επιλέξει θα μάθει να αντέχει περισσότερο, να διαμορφώνεται καταλληλότερα, να εκπληρώνεται σωστότερα. Όπως αναφέραμε και πιο πάνω λοιπόν, όσοι δε νιώθετε ακόμη έτοιμοι για το σχεσιακό κάλεσμα, δεν έχετε παρα να βάλετε το κεφάλι σε μια απόχη κι όταν νιώσετε έτοιμοι για καλέσματα, απλά σκίστε γλυκά το δίχτυ κι αναπνεύστε. Και κάπου εδώ τελειώνει το σημερινό μας ραντεβού.. Δεν ξέρω τα σχέδια σας γι' απόψε, μα το μόνο που μπορώ κι έχω τη δύναμη να πω, είναι πως εύχομαι σήμερα να περάσετε όσο πιο όμορφα μπορείτε. Μισό λεπτό να σηκωθώ απο το ζεστό μου κρεβάτι, να πιάσω στα χέρια το μπουκάλι το κρασί, ένα ποτήρι και το δερμάτινο μπουφάν και τελειώνουμε.. Ωραία, τώρα είμαι έτοιμος για την πολυπόθητη ολομόναχη βόλτα μου.

Καλή συνέχεια...

Τα λέμε την επόμενη φορά.

Καλό σας βράδυ...