Προϊόντα σε διάβα χρόνου και συναισθηματικής υπόστασης; Προϊόντα με ανώτατo ψυχοαναληπτικό καταφύγιο; Ανθρώπινες υπάρξεις που αναπνέουν, συμπεριφέρονται, αισθάνονται, αντιδρούν, εξελίσσονται. Μα τελικά, τί είμαστε; Τυχερά προϊόντα που απο μέσα τους αναβλύζουν όλα τα προηγούμενα, ή ανώτερες υπάρξεις με όλα τα παραπάνω εφόδια; Αναπνέω. Μιλώ χαμογελώντας. Φοβάμαι. Συγχύζομαι σε μια σου λέξη. Εφευρίσκω κι απο ένα καινούργιο χάπι για την κατάθλιψη. Μπορώ να κάνω τα πάντα λοιπόν. Έτσι φαίνεται τουλάχιστον. Πόσο έτοιμος νιώθω όμως να προσπαθήσω για όλα αυτά άραγε; Είναι η ετοιμότητα που σημάνει την αρχή της προσπάθειας ή προϋποθέτονται κι άλλες ιδιότητες; Προφανώς η ετοιμότητα δηλώνει ''θέλω'', μα δεν είναι πάντοτε έτσι. Κάποιες φορές θέλουμε τόσο ν' αγαπηθούμε και ν' αγαπήσουμε που ο φόβος μιας αποτυχημένης σχέσης, τοποθετεί εμπρός μας παρωπίδες και κάγκελα φυγής. Είν' ο φόβος μην μπεις σε ένα σπίτι ξένο, στοιχειωμένο. Μα αν δε νιώσεις τις αράχνες να σε σφιχταγκαλιάζουν, πως θα γίνεις ικανός να βρεις το σπίτι με την ποθητή συντροφιά; Η αλήθεια είναι πως πολλές απο τις σχέσεις του παρελθόντος μας στοιχειώνουν, μας γυρίζουν πίσω δίχως διακριτή εσοχή για διαφυγή. Αλυσίδες που κρατούν τα κουπιά μιας βάρκας, δεν τ' αφήνουν να χωρέσουν στα χέρια του βαρκάρη εν' μέσω τρικυμίας. Η πραγματική αγάπη -για μένα τουλάχιστον- δηλώνει ολοκλήρωση, πραγματικό δέσιμο, ετοιμότητα για αμφίδρομες δόσεις έρωτος, φροντίδας, έγνοιας, πάθους, ενδιαφέροντος. Φαινόμενα που τόσο προσμένουμε. Μα είναι στιγμές που ο προσδιορισμός μας χάνεται, ο ''στόχος'' χάνεται απο τα κιάλια, ή ακόμη αλλάζει και μορφή, χαρακτήρα, επιθυμίες. Οι στιγμές αυτές επιδιώκουν αναπροσαρμογή και ανασύνταξη των όσων μέχρι τώρα θεωρούσαμε δεδομένα, σταθερά, τοποθετώντας μας σε καινούρια αδιέξοδα, σχετικώς άβατα μονοπάτια, ή ακόμη και σε ωφέλιμες συνταγές. Μα αυτοί που κατέχουν εξέχοντες ρόλους στον παραπάνω λαβύρινθο, είναι τόσο η διαδικασία, όσο και το τελικό αποτέλεσμα. Πρέπει λοιπόν, να δοκιμάσουμε νέες διαθέσεις και περιπτύξεις -φυσικά και μοναχικές-, αφού καθ' αυτό τον τρόπο θα ανακαλύψουμε εμάς, τον πραγματικό μας εαυτό! Μπορεί το διάστημα της ενδοσκόπησης να μοιάζει ατελείωτο, μα δεν είναι έτσι. Σήμερα το μεσημέρι, μια δικιά μου θεωρία καταρρίφθηκε και ευχαριστώ τους φίλους αυτούς που βρέθηκαν στον αναπαυτικό καναπέ να μου δίνουν τα φώτα τους, να φωτίσουνε εμένα. Πίστευα πως είμαι ένα προϊόν, μια συσκευασία που στάθηκε τυχερή και μέσα της θεωρήθηκε σωστό να συμπεριληφθεί και μια ψυχή. Δεν είναι έτσι όμως. Είμαι προφανώς τυχερός που μέσα μου εδώ και χρόνια μια ψυχή αναπνέει, χαμογελά, ξεφυσά, κλαίει, θυμώνει, χαίρεται, απογοητεύεται, αλλά δεν είμαι προϊόν. Είμαι ανώτερο όν, έτοιμο να αγαπήσει και ν' αγαπηθεί, να εκτελέσει κάθε λειτουργία για την οποία δημιουργήθηκε. Ας αφεθούμε ελεύθεροι, ας ξεψαχνίσουμε κάθε κίνηση, ας αποσιωπήσουμε κάθε φοβισμένη λειτουργία, ανατρέποντας ακόμη και χρόνιες προσωπικές θεωρίες. Ας σπάσουμε οριοθετήσεις, μέτρα και προσωπικά σταθμά που ως φαίνεται μόνο ψευδείς λειτουργίες βοηθούσαν μέχρι τώρα..
Καλή συνέχεια...
Τα λέμε την επόμενη φορά.
Καλό σας βράδυ...
